چگونه توانستم به تربیت جنسی و اخلاقی در دانش آموزان افغانی بپردازم و آنها را از آسیب های اجتماعی ن

چکیده
مدیران  نقشی موثر در پرورش رفتارهای جنسی سالم دانش آموز انشان به عهده دارند . آنان باید سعی کنند با شناخت مراحل رشد جنسی کودکان و نوجوانان ، واقعیت‌های ظریف و آداب تربیتی مرسوم فرهنگ و جامعه‌ی خود را به دانش آموزانشان منتقل کنند . آموزش‌های زود هنگام و ناشیانه‌ی مسایل جنسی به کودکان و نوجوانان گاه آنان را چنان دچار دلهره و اضطراب می‌کند که اصول بهداشت روانی خانواده را خدشه‌دار می‌سازد . از طرف دیگر ، اگر این آموزش‌ها دیر هنگام ، نا کافی و غیر واقعی باشند ، نمی‌توانند مفید واقع گردند . اگر  مدیران  بتوانند به پرسش‌ها و کنجکاوی‌های جنسی دانش آموزان خود پاسخ‌های مناسب و سنجیده بدهند ، می‌توانند مانع از انحراف فکری ، سرکوب جنسی و مخفی کار آنان شوند .
بچه‌ها هنگام تولد ، دارای جنسیت دختر یا پسرند ، جنسیتی که می‌تواند متاثر از نگرش‌ها ، دیدگاه‌ها و برداشت‌های متفاوت افراد جامعه باشد . والدین و برداشت‌های متفاوت افراد جامعه باشد . مدیران می‌توانند با برقراری رابطه‌ای دوستانه ، توام با اعتماد و احترام ، درباره‌ی مسایل و موضوعات مختلف ، از جمله امور جنسی ، اطلاعات و آگاهی‌های لازم و صحیح به آن‌ها بدهند . آنها می‌توانند از این طریق با افکار ، احساسات و هیجانات جنسی دانش آموزانشان به صورت فعال و پویا آشنا باشند و مبانی ارزشی خود را به تدریج در آن مستحکم سازند . توصیه‌هایی که مدیران به دانش آموزانشان (چه دختر و چه پسر) می‌کنند ، باید در برگیرنده‌ی اطلاعات و دانسته‌هایی درباره‌ی روابط انسانی ، هویت جنسی ، رعایت مسایل بهداشتی ، مهارت‌های زندگی ، ارزش‌ها و اخلاقیات انسانی ، بیان احساسات و نیازها ، تصمیم‌گیری‌های مسئولانه و حفظ و افزایش عزت‌نفس آنان باشد .  هر چقدر مدیران از نقش‌های جنسیتی خود رضایت و خشنودی بیش‌تری داشته باشند ، بهتر می‌توانند دیدگاه‌ها و هویت خود را به دانش آموزانشان نیز انتقال دهند و الگویی شایسته برای آنان باشند . دانش آموزان نیازمند شرایط و موقعیت‌هایی‌اند که بتوانند مهارت‌های اساسی زندگی را بر اساس اصل احترام گذاشتن به اخلاقیات و دیدگاه‌های خانوادگی بیاموزند و تجربه کنند .   بنده در سال تحصیلی اخیر تصمیم گرفتم به تربیت  جنسی و اخلاقی در  دانش آموزان  افغانی بپردازم و آنها را از آسیب های اجتماعی ناشی از این پدیده دور کنم.
مقدمه
 پژوهش‌های مختلف نشان می‌دهند فرار گیری موضوعات جنسی ، همچون سایر درس‌هایی که دانش آموزان در محیط مدرسه  می‌آموزند ، باید به تدریج و گام به گام باشد . گفت‌وگو و پاسخ‌گویی به پرسش‌های جنسی دانش آموزان باید متناسب با سن ، شیوه‌ی آموزش و درک آنان باشد . مدیران می‌توانند هر بار که فرصتی پیش می‌آید تا درباره‌ی احساسات ، هیجانات ، ارزش‌ها و عقاید خودشان درباره‌ی رفتارهای جنسی شایسته و پسندیده صحبت کنند ، بحث ساده‌ای پیش بکشند و با آگاه سازی‌های تدریجی دانش آموزانشان ، رابطه‌ای صمیمانه با آن‌ها برقرار سازند ؛ رابطه‌ای که در سال‌های بعد می‌تواند موجب ارتباط دایم آن‌ها با یکدیگر شود .
برخی از مدیران به دلیل عقاید و بینش‌های خود ، علاقه‌ای به صحبت کردن درباره‌ی مسایل و آموزه‌های جنسی ندارند . زیرا تصور می‌کنند ارایه‌ی اطلاعات موجب بیدار شدن غریزه‌ی جنسی دانش آموزانشان می‌شود . در حالی که باید بدانند هر چه اطلاعات و دانسته‌های دانش آموزان درباره‌ی بدن خود و مسایل مربوط به جنسیتشان بیش‌تر و صحیح‌تر باشد ، رفتار‌های جنسی آگاهانه‌تری از خود بروز می‌دهند . بچه‌ها به هر حال کنجکاوی خود را از طریق منابع مختلف ، مثل دوستان ، نشریات ، رسانه‌ها و ... ارضا می‌کنند. به همین سبب مدیران و اعضای موثر خانواده بهتر است برای اطمینان حاصل کردن از آموزش سالم آنان ، وظیفه‌ی آگاهی دهنده‌ی اصلی را خود به عهده بگیرند .